Kaynağını not almadığım, “silinme süreci” ile ilgili, güzel bir tespiti paylaşmak istedim.
Alıntı yaptığım arkadaştan özür dilerim. Cahit Sıtkı ve devamı bana ait.
***
Hayatta dört aşamalı bir "silinme" süreci vardır:
Bu tamamen senin varoluşuna bağlıdır, başkalarına değil.
***
1- 55 yaşında:
İş yeri seni siler.
Hayatın boyunca ne kadar başarılı ya da güçlü olursan ol, bir süre sonra sıradan bir insana dönüşürsün.
Bu yüzden eski işine ve onun verdiği üstünlük duygusuna tutunma.
Egonu serbest bırak, yoksa iç huzurunu kaybedebilirsin.
***
2- 65 yaşında:
Toplum seni yavaş yavaş siler.
Eskiden sıkça görüştüğün arkadaşlar ve iş çevresi azalır ve artık önceki iş yerinde seni tanıyan pek kalmaz.
"Eskiden müdürdüm, yöneticiydim, ya da şu kişiydim..." deme.
Çünkü yeni nesil seni tanımıyor ve bu seni üzmemeli.
Bu da hayatın doğal bir sürecidir.
***
3- 75 yaşında: Aile seni yavaş yavaş siler.
Çok sayıda çocuk ve torunun olsa da, çoğu zaman sadece eşinle ya da tek başına yaşarsın.
Çocukların arada sırada seni ziyaret ettiğinde, bu onların sevgisinin bir göstergesi.
Onları sık gelmedikleri için suçlama, çünkü onların da kendi hayat mücadeleleri var.
***
4- 85 yaşında:
Zaman seni silmek ister. Tanıdığın birçok kişi artık hayatta değil.
Bu aşamada üzülme, çünkü bu hayatın kuralıdır ve herkes bu yoldan geçecek.
Bu yüzden:
Hâlâ biraz gücün ve sağlığın varken, hayatını en iyi şekilde yaşa!
Malından mülkünden dilediğini harca, gidebildiğin kadar seyahat et, yardım etmek istediklerine yardım et, istediğini iç, oyna, eğlen, sevdiğin şeyleri yap!
***
Unutma:
Seni asla silmeyecek tek grup:
Eski dostlarındır.
Bu yüzden:
Eski ve samimi arkadaşlarınla daha çok iletişim kur, onları asla unutma.
***
Evet. Hayat dediğin ne ki?
“Bitmez tükenmez bu dert ömür diyorlar buna!”
İsterseniz Cahit Sıtkı merhumun “Otuz beş yaş” şiirinden bir bölümü paylaşalım ve nokta koyalım.
Yaş otuz beş yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
……..
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.
***
Ne diyelim; “Evvel giden ahbaba selam olsun erenler!”
