“Edinilen bilgilere göre, Kayseri Kalesi içerisinde ayrı ayrı faaliyet gösteren kafe işletmeleri tek tek kaldırılacak. Bu alanların yerine tek ve büyük bir sosyal tesis yapılacak. Yeni tesis, farklı isimlerle değil, doğrudan ‘Emekliler Kafeteryası’ adıyla hizmet verecek.” (Şenay Sarıaslan, Kayseri Anadolu Haber, 26.12.2025)
**
Dünkü “Kaleiçi 1” yazım bu cümlelerle başlamıştı. Şimdi de, şayet kabul görürse “yol göstereceğim”, testi kırılmadan. Biliyorsunuz, “yol gösterme”nin bir anlamı da müzikte karşımıza çıkar; bağlama ile yapılır yol gösterme. Benimkisi, yazı ile olacak.
**
Ama bir soru ile başlayacağım “yol göstermeye”. Bu ihtiyaç neden hissedildi?
**
Dostlar, komplo teorilerinden hiç haz duymam ama “şeytanın avukatlığını” yapacağım. Acaba amaç, daha düzgün, daha işlevsel bir mekan kazanmak mı yoksa, Bürüngüz Camii önüne iyi havalarda ve yaz günleri, kamp kuran çoğu “emeklileri” gözden ırak bir yere taşımak mı? Yok ilki ise mesele yok ama amaç ikincisi ise, başarılı olamazsınız.
**
Bu, Forum÷Kayseri önünde bulunan Belediye Ekmek Büfesinde oluşan kuyrukları gözden kaçırmak işin, Büfeyi kaldırmaya benzemez. Büfeyi, bir gecede kaldırmışlardı. Buradan tramvaya binen, tramvaydan inenlerle, civar evlerde oturan ekmek alıyordu. Haliyle kuyruk oluşuyordu.
**
Mesela, saat 12 oldu mu büfelerde ekmek kalmıyor neden? Fazla üretip gün boyu satış yapılamaz mı? Buralarda da sabahları kuyruk oluşuyor.
**
Yok cami önündeki tüm oturma mekanlarını, oturulan ihata duvarlarını kaldırır mısınız, başarılı olursunuz.
**
Madem Kaleiçini yeniden düzenleyeceksiniz, düşünüleni, panoya çizdirip, üç giriş kapısı girişine astırtın. Ne olacağını bilelim. Bu yetmez, düzenlemeyi Belediye internet sitesinde yayınlayın; mimarlar odasının görüşlerini alın vs.
**
Ha. Ben bu uyarımı yeni yapmıyorum. “Serbest Mimarlık” dergisinin Nisan/2009 sayısından yani on altı önce alıntılar yaparak vermiştim. Herhalde hiç yazımı hiç okumamış; dergiyi de hiç görmemiş olacaklar ki, “çıt çıkmamıştı” Büyükşehir’den, o zaman.
**
Ben de vardı bu dergi, ev taşınırken kayboldu. Dergi’yi bulup okumalarını tavsiye ederim, Büyükşehir ilgililerine…
**
“Geçmiş gitmiş, olmuş-bitmiş” demesinler. Zira, Prof. Dr. Sevgi Lökçe Hocamızın başkanlık yaptığı “değerlendirme toplantısı”nda, bu tür yarışma projelerinin “usulü” ya da “yöntemleri” ile ilgili güzel ipuçları var…
**
Öyle; “göç yolda düzelir” kuralına göre hareket ederseniz, olacağı bu. Artık, bazı bölümleri yıkmak mümkün değil, keşke yıkılıp hemzemin haline gelse.
**
Mesela; Prefabrik elemanlardan oluşan kafe, yazlık ve kışlık kısmı bulunan geniş bir kahvehane, okuma salonu, ev yemekleri veren bir “Kale Lokantası” ve “döner, ekmek arası, fast-food” bölümü, güzel bir peyzaj, bakımcıların sürekli bulunduğu, alafranga taşı da bulunan güzel bir tuvalet, bol yeşil alan vs. olsa. Kötü mü olur?
**
Tereciye tere satmak istemem ama aklıma gelen bunlar. Hem artık, “talihsizlik” olarak nitelen “tarih danışmanı” da yok artık. Dostlar, “talihsizlik” nitelemesi, bana ait değil, yukarıda verdiğim Dergide yapılan söyleşide söylenmiş bir söz. Bulur, okurlarsa görürler.
**
Başkanımız Büyükkılıç’a bir önerim olacak. Tabii, kabul görürse. Değerli Başkanım, acele etmeyin. Önümüzde bir kış var. İyice düşünün, danışın, “görücüye” çıkartın. İnşaat mevsimi gelince de kazma vurun.
**
Tabii, bunları yaparken bir uzman kuruluşa, özellikle duvar kenarlarında zemin etüdü yaptırtın ve devasa duvarların durumunu inceletin, rapora bağlatın. Aksi durumda çok sıkıntılı olaylar yaşanabilir. Bu çok ciddi bir konu.
**
Ha. “Biz doğrusunu yaparız, muhterem halkımız da bize inanır1”, diyorsanız mesele yok. Yolunuz açık olsun.
**
Demem o ki; acele ederseniz yazık edersiniz. Unutmayın harcananlar, belediyenin kasasından haliyle, hemşerilerin kesesinden çıkıyor.
