Lise’den arkadaşım, dostum Dr. Mehmet Baktır, çok hoş bir yazı paylaştı. Ben de köşeme taşıyorum. Stockholm Üniversitesi'nde, İsveçli sosyolog Björn Johansson, emeklilikten sonraki kişisel deneyimlerini anlattığı "Hayatın Son Çeyreği" başlıklı, çöuj için bir makale yazdı:
***
Bildiğiniz gibi, zaman sizi alıp götürüyormuş gibi akıp gidiyor, ne kadar çabuk geçtiğini fark etmiyorsunuz...Daha dün gibi geliyor, gençtim ve hayata yeni başlıyordum... Ama garip bir şekilde bunun yüzyıllar önce olduğunu hissediyorum ve kendime soruyorum; bütün o yıllar nereye gitti?
***
Hepsini yaşadığımı biliyorum, o zamanların ve kurduğum hayallerin hatıraları var... Ama aniden hayatımın son çeyreğinde olduğumu fark ettim ve bu keşif beni şaşırttı... Bütün o yıllar nereye gitti!? Gençliğim beni ne zaman ve nerede bıraktı?
***
Hayatım boyunca birçok yaşlı insanla tanıştım ama yaşlılığın benden çok uzakta olduğunu hep düşündüm... O zamanlar hayatımın ilk çeyreğindeydim ve dördüncü çeyrek o kadar uzaktaydı ki onu hayal bile edemiyordum...
***
Ama şimdi, dördüncü çeyrek kapımı çaldı, eşiğimi aştı ve gençliğimi de beraberinde götürdü... Arkadaşlarım emekli oldu, saçları beyazladı, yavaş yürüyorlar, neredeyse duyamıyorlar, neredeyse anlayamıyorlar...
***
Bazıları benden daha iyi, bazıları daha kötü... Ama ne kadar değiştiklerini açıkça görüyorum... Artık hatırladığım tutkulu ve genç insanlar değiller... Artık bir zamanlar hayranlık duyduğumuz ve bir gün onlar gibi olacağımızı asla hayal etmediğimiz aynı yaşlı insanlarız...
***
Bugün, banyo yapmak benim için günlük bir hedef haline geldi!! Şekerleme yapmak artık isteğe bağlı değil, gerekli.!! Çünkü eğer kendi isteğimle uyumazsam, olduğum yerde uyuyakalıyorum...
***
Böylece hayatımın yeni bir bölümüne girdim, acıya, engellere ve yapmak isteyip de hiç yapmadığım şeylere hazırlıksız... Yapmamam gereken şeyler için ne kadar pişmanım... Yapmam gereken ama yapmadığım şeyler için ne kadar pişmanım...
***
Aynı zamanda, geçmişte yapmış olmaktan mutluluk duyduğum birçok şey var... Yani eğer hayatınızın son çeyreğine henüz girmediyseniz, size bunun düşündüğünüzden daha erken geleceğini hatırlatmama izin verin...
***
Yani, hayatınızda ne yapmak istiyorsanız, şimdi yapın...! Yarına ertelemeyin..!! Hayat çok hızlı geçiyor... O yüzden bugün elinizden geleni yapın, çünkü hayatınızın hangi çeyreğinde olduğunuzdan asla emin olamazsınız...
***
Hayatınızın tüm mevsimlerini göreceğinizin garantisi yok... O yüzden bugünü yaşayın ve sevdiklerinizin hatırlaması, söylemesi ve yapması için ne yapmak veya söylemek istiyorsanız onu yapın... Umarım sizi takdir ederler ve yıllar boyunca onlar için yaptığınız her şey için sizi severler... "Hayat" size bir armağandır. Yaşama biçiminiz sizden sonra gelenlere bir armağandır...!
***
O yüzden harika yapın...! Hayatınızı iyi yaşayın..! Gününüzün tadını çıkarın...! Eğlenceli bir şey yapın...!
***
Mutlu olun...! Size harika bir gün diliyorum... Unutmayın ki "sağlık" gerçek zenginliktir, altın ve gümüş değil...
***
Şu şeyleri aklınızda tutmak daha iyidir; Dışarı çıkmak iyidir. Eve gelmek daha iyidir. İsimleri unutmak sorun değil, çünkü bazı insanlar sizi tanıdıklarını bile unutmuşlardır.!
***
Golf gibi her şeyde profesyonel olamayacağını biliyorsun. Eskiden yaptığın şeyler artık senin için önemli değil ve artık ilgilenmediğini umursamıyorsun. Yatakta olmaktansa televizyon açıkken koltukta daha iyi uyuyorsun.
***
Her şeyin sadece bir "açma" ve "kapama" düğmesiyle çalıştığı günleri özlüyorsun. Daha kısa kelimeler kullanma eğilimindesin; "ne?"... "ne zaman?"... "nerede?" Dolabında bir sürü kıyafet var, bunların yarısından fazlasını bir daha asla giymeyeceksin.!
***
Eski şeyler senin için daha değerli hale geliyor: Eski şarkılar, eski filmler, en güzeli; eski dostlar.!! Bunu eski arkadaşlarınıza gönderin... Gülmelerine ve sizinle aynı fikirde olmalarına izin verin...
***
Unutmayın; önemli olan ne kadar biriktirdiğiniz değil, ne kadar verdiğinizdir... Bu, nasıl bir hayat yaşadığınızı gösterir... Sonuç olarak; bence bu benim hayat bilgeliğimi özetliyor! Hayatımıza zaman ekleyemeyeceğimizi çok iyi biliyoruz, ancak zamanımıza hayat ekleyebiliriz..
***
Evet. Merhum Cahit Sıtkı iki dize de özetlemiş ama gerçekleşmeyecek hikayeyi:
“Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş'tan;
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.” (Abbas)
***
Doğrudur, “yaşamak isteriz gençliğimizi yeni baştan” ama “seyre daldık gönce-i handanı bir ömür bitti!” Ne yapsan nafile ama finale, dolu dolu gidebiliriz bu da bizim elimizde. Elimizde olmasına elimizde de, “elin gıranı dek virmiyo!”
