Ardından ne geleceğini, aklınıza geldi ise bileceksiniz…
“…zevk edindim, bende neş’e ne arar…”
Doğduğum günden beri, Anadolu coğrafyasını adım adım gezdim…
Ülkem dışında, Suriye, Irak, İran, Azerbaycan, Türkmenistan, Özbekistan, Kazakistan, Rusya, Ukrayna, Moldovya, Bulgaristan, Hollanda, Belçika, Fransa, İspanya, İtalya, ABD, Singapur, Bangkok…
Gezdim hep…
Kiminden dert aldım, kiminden zevk ama hayatıma da renk ve bilgi kattı.
Kimi yerde imanım daha da güçlendi, kimi yerde ahlakıma daha çok dikkat etmem gereğini öğrendim. Daha da ötesi, başarılı ve faydalı olabilmek için nelere katlanıp ne kadar çalışmak ve özveri göstermek gerek onu öğrendim.
“Değdi mi” diye soracak olursanız, yediğim kazıkları saymazsanız, bana çok şeyler kattı. Eğer bugün yazabiliyorsam işte ondandır…
XXX
Geçenlerde yazdığım “Yorgunum dostlar…” yazımın üzerine, benim için çok değerli biri telefonda şöyle söyledi…
”Abi… Kitap yapsana…”
Olur dedim, sen de editörlüğünü kabul edersen…
“Elbette” dedi, “Seve seve yaparım…”
O zaman sana 2009 yılından bu yana yazdığım tüm köşe yazılarımın klasörünü atayım, içinden seç oku, düzenle ve baskıya verelim…
Dedim…
“Yooo…” dedi, “Onları demiyorum, hayatını yazsana, kalemin de üslubunda buna yeterli…”
İşte o kadar kolay değil, konu yazmak değil de konu, toparlamak hepsini…
Nereden başlarım diye düşündüm…
Anlatacağım “Hayatım” olacak ya, o zaman “Bamya çorbasını” neden sevmediğimden, ne zaman nerede harmandalı oynamayı öğrendiğimden, ilk rakıyı ne zaman yudumladığımdan mı başlamam gerek?
Çünkü aklımın erdiği yaşlarımda yaşadığım çok ilginç anılarım var. İlkokula başladığımda, köylerde “Memur bebesi” sıfatım ile sınıfı birbirine kattığımdan söz etmesem olur mu?
XXX
Hayat, hem uzun hem de sandığınızdan daha kısa. Önemli olan nasıl yaşadığınız. Topluma nasıl faydalı olduğunuz. Ahlak üzere mi yaşadınız, ahlaksız mı yaşadınız?
İnancınız sizin, ben oraya girmem ama kul hakkı yediniz mi? Yalan söylediniz mi? Siyaset yapıyorum diye insanlara hakaret ettiniz mi? Ağza alınmayacak sözler ettiniz mi?
Yerdeki karıncanın, uçan kuşun, sokakta yaşayan hayvanın bile üzerimizde hakkının var olduğunu bileceğiz…
Acaba bildiniz mi?
Bileceğiz ki, “Ben Müslümanım” diye Allah katına çıktığımızda, hesabını düzgün verebilelim.
Öyle beş kuruşa üç köfte Müslüman olmadığımızı Allah huzurunda da kanıtlayabilelim.
Ne var ki yazamadıklarımız var ve oturup ancak şarkı söyleyebiliyoruz.
“Dertleri zevk edindim bende neşe ne arar / Bende neşe ne arar / Elem dolu kalbimden gitmiyor / Gitmiyor hâtıralar
Mâziden kalan her iz beni içten yaralar / Beni içten yaralar.”
Yazmamı istenen “Hatıralarım” kitabımın özeti de bu olurdu sanırım…