Boykot edilmesi gereken o kadar çok konu var ki, neyi, ne zaman ve hangi ölçülerde boykot edeceğime karar veremedim.
Arabaya binmeyerek akaryakıt zammını mı, aydınlatma yapmayarak elektrik artışını mı, petekleri kapatarak doğalgazı mı, şehir hastanelerini mi, otoyolu mu, köprüleri mi, emekli maaşıma yapılan zammı mı?
Yönetimi ve kontrolü devletim tarafından sağlanarak hizmetime sunulan bu temel ihtiyaç araçlarının hangisini boykot ederek büyük sözü dinleyeceğimi bilemiyorum.
Yüzlerce örnek vererek bu yazıyı uzatmak tabii ki mümkün, ama ölçüp biçmeden, sonucun ne olacağını kestiremeden ve fevri davranarak günü kurtarmanın, bana veya aile fertlerime yarar sağlayacağını düşünmüyorum.
Sayın Cumhurbaşkanı, “Pahalı ürün satanları dize getirecek etkili yöntemlerden biri boykottur. Fırsatçılık yapanlara karşı en büyük kozumuz, satın almama özgürlüğünü kullanmaktır.” dedi.
Ülkemizle ters düşen, terör örgütlerini destekleyen, ırkçılık yapan veya bizi kıskanan başta ABD ve İsrail olmak üzere Avrupa ülkelerinin mallarını almayın diyen yöneticilerimizi dinleyerek boykot ederdik.
Boykot etmemiz çok kısa sürerdi, fanatik gruplar organize olarak bazı restoranlara ve satıcılara şiddet uygulardı, sonuç değişmezdi onlara muhtaçtık ve kırıp döktüğümüz ürünlere ihtiyacımız vardı.
Vatandaşlarımızdan bazıları Dolar’ı boykot etmek için yakmışlardı, fakat Devletimiz yaptırdığı birçok ihaleyi Dolar cinsinden ve yabancı paralarla ödeme yapmayı taahhüt etme gereği duyduğu için o konularda da akamete uğradık.
Topraklarımızda, kendi insanımız tarafından yetiştirilen tarım ürünlerini mi, kendi besicimiz tarafından beslenen hayvanları mı, kendi fabrikalarımızda üretilen zorunlu ihtiyaç maddelerini mi, özel okulların açıkladığı ücretleri mi, emekli ve asgari ücretlinin enflasyona ezdirildiğini mi, hangi birini boykot edeceğimizi ben anlamadım doğrusu.
Sayın Cumhurbaşkanı, “Ahlaksız ticaret yapanlara para cezalarının kesildiğini söyledi. Ancak bu cezaların caydırıcı olmadığını, aksine marketlerin cezayı telafi etmek için bir kez daha zam yaparak vatandaşı mağdur ettiğini ifade etti”.
Devlet’e kafa tutan bu marketler, bu iktidar zamanında kuruldu, büyüdü, kartelleşti ve bu noktaya geldiler. Yazılan cezalar ve en önemlisi uyarılar dikkate alınmıyorsa, özellikle Sayın Cumhurbaşkanı, ahlaksız ticaret yapanları topluma şikayet ederek, çaresizlik sergileyecek noktaya gelmişse vay halimize.
Bu noktadan sonra benim ve benim gibi düşünen, mağduriyet yaşayan veya biçare insanların hayat pahalılığını boykot etmesi de sonuca etki etmeyecektir.
Hükümetler ve aileler yıllık bütçe yaparlar, gelir ve giderlerini denk getirmeye, yılsonunda açık vermemeye özen gösterirler.
Bütçesinde sapma olmayan, aksine gelirlerinin artı vermesi hem devletleri, hem aileleri başkalarına muhtaç olmaktan, hem de emir almaktan kurtarır ve özgürlüğün keyfine varma mutluluğunu doyasıya yaşatır.
Dolayısıyla boykot etmeye gerek kalmaz.
“Şu mektepler olmasaydı ben bu maarifi ne güzel idare ederdim". Söyleme amacının sanıldığının aksine ironi olan söz, zamanla Milli Eğitim Bakanlarından birçoğuna atfedilmiştir. Başka bir rivayete göre Osmanlı’da II. Abdülhamit döneminde Maarif Nazırlığı yapan Haşim Paşaya, Cumhuriyet dönemi Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel’e de atfedenler vardır. Günümüzde yaşananları anlatabilmek için bundan daha güzel cümle kurulamaz. Her şey yolunda gitse, hiçbir konuda sorun yaşamasak, gelecek kaygısı taşımasak ve güzel günler göreceğimiz konusunda emin olsak, benim gibi yüzlerce eğitimsiz ve beceriksiz insanlar ülkede yönetici olabilir.
“Üreteceksin, icat çıkartacaksın ve bilimin aydınlığından sapmayacaksın". Faruk Ergan